این روزها وقتی دلم می گیره
می زنم بیرون از خونه
توی کوچه پس کوچه های بیشه زیبا
تنهای تنها
اروم که نفس میکشم
آروم که به خاطره ها فکر می کنم
آروم آروم نفس می کشم دودی که سپید
و این روزها که خیلی تنهام
که خیلی خسته
خیلی خمار
خدایا هر چی توی این بیشه می گردم نگاهی آشنا!
هرچه یک دوست
هواهم که باز داره سرد میشه
می خوام برم از اینجا
به یک جای گرم
یک جای دنج
هر جا که حالا تنهام
سلام !!!
چه عجب !!!
بالاخره یه چیزی از خودتون در کردین!
ما که از انتظار مردیم
؟!
خوبین ؟
این چیزا که طبیعیه
ما دیگه بهش عادت کردیم
خیلی دلمون می گیره
دوران جوونی همین جور داره می گذره و ما هنوز جوونی نکردیم
ولی می دوونید ؟
قشنگه دلتنگی
آره دل خوشیم به همین ناخوش احوالی ها.
به جای ما هم در آن بیشه ی سیران و دلیران نفس عمیقی بکشید ، اینجا صبح ها در این هوای خنک پاییزی که در ترافیک هستم دستمالی به روی دهان و بینی می گیرم تا غبار و آلودگی وارد ریه هایم نشود در محل کار هم ساختمان هوا ساز دارد ومی توانم نفسی بکشن نه به زیبایی و پاکی آن نفس هایی که شما در آن هوای پاک و بی مانند می کشید....
لطف شما همیشگی!این نفس های ناقابل تقدیم شماست
خوب دیگه چی دادا؟
لا اقل عکشی از نمای دنیای این روزهات می زاشتی،
آدِم انِه بخیل بونِه :-"!
دومه چه چی گنی، ای مه دل اونجه ی هواره هکرده، الان اندون بوی کمل و رطوبت دنه
پسر پیش هارش سگ تره نیه
چاکرتیم تو که دنیی سگا هم میلی به دمبال هکردن ندارنه نن . مره که اشنه نن پیف پیف کنن و در شورنن. اینجه از وگ و مر و کوز همه تی خوره گیرنن. تو هم شی هواره دار سعی هکن کناره په همش راه بوری خا جان!
من که از قدیم دومه، سگا فقط هسِکا دوس دارننه . تو هم که خِراکِ هسکا هسی وشونسه :دی