ایالت کاسپین

بیایید طرحی دهیم برای رونق آفتاب برای روشنی ماه روانی آب

ایالت کاسپین

بیایید طرحی دهیم برای رونق آفتاب برای روشنی ماه روانی آب

پزشکان و مهندسان

چرا پزشک ها بیشتر شاعر می شوند تا مهندس ها  

در هر دوی آنها فاعل انسان است و صاحب خرد و ذوق و هم ادب اما این چه سری است که پزشکان شاعر ترند تا مهندسان به عوض آن مهندسان بیشتر در سیاست غوطه می خورند تا پزشکان یک فرقی بین این دو قشر میباشد و آن اینکه مفعول یکی آدم است و مفعول دیگری آهن آن یکی با آه وناله آدم دم خور است و این یکی با سختی و چغرمگی آهن.حکما حس شعر گفتن از حس درمانشان نشات می گیرد تا مرحمی بر آلام روحانی مردمان باشند. ونیز از دم خوری مهندسان با آهن است که میرود بر اریکه قدرت و سیاست تا پوست از سر مردم بکند. 

این روزها وقتی قلم به دست میگیرم حالم خراب میشود انگار می خواهم چرت وپرت بنویسم کله ام داغ می کند چشمم سیاهی می رود و در گلویم هیچ اما سکوت. 

در خانه ما نصفی مهندسند و نصفی پزشک. جالب آنکه خواهران پزشک شده اند و برادران مهندس اما در اینجا پزشکان هم شاعرند و هم بر اریکه قدرت شسته  اند و پوست از سر برادران مهندس خود قلفتی می کنند.. 

این واژه قلفتی را اولین بار است که مینویسم اگر کسی ریشه آن را می داند به ما هم بگوید. 

در کنار خانه ما مسجدی است سترگ و این مسجد موذنی دارد سالخورده . از همان زمان که من کودک بودم یادم هست که او  سالخورده بود و حال انگار سنی در سالخوردگی خود کرده به اندازه سن من. او صدایی دارد لرزان و از همان کودکی من نیز داشته و نازک به وقت اذان چونان زنان شونگ و شونی(شیون)راه می اندازد که دل آدمی را با فرکانسی عین فرکانس صدای خودش می لرزاند. و من اولین بار که صدای او را شنیدم بالای برج بالا بلندی بود که در پایین آن مردم همه جا را احاطه کرده بودند و در بالای آن مردی فریاد وحشتناک می کشید  و من از ترس داشتم به پایین ساختمان سقوط می کردم که از خواب بیدار شدم و شنیدم که این مرد دارد اذان می گوید. 

و امروز صبح که موقع اذان بیدار شدم صدای او مرا مثل همیشه به یاد آن کابوس انداخت. 

همه این را گفتم که بگویم روز شانزده آذر رو گرامی بداریم و به خاطر دانشجویان عزیز کشورمان در این روز با صدای بلند شادی کنیم و حالا اگه خواستیم می تونیم توی این شاد صداهامون از شاد واج های آ . ز . ا و  د و همچنین ی استفاده کنیم تا شور و شعفمون رو بیشتر نشون بدیم . 

 

یک دست جام باده و یک دست زلف یار       رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

نظرات 4 + ارسال نظر
آنی(دختر ترشیده) جمعه 13 آذر‌ماه سال 1388 ساعت 02:57 ب.ظ http://anidalton.blogfa.com

به نظر من فرض شما غلط است. در اغلب شب شعرهایی که من شرکت می کنم بیشتر شاعران مهندسند. شاعر و مهندس هردو در کار نظم بخشیدنند. هموزن کردن دو مصرع و همسان کردن دو طرف یک معادله کارهایی مشابهند که شاعران و مهندسان بهتر می توانند انجام بدهند!

اولا خیلی خوشحالم کردی از اینکه بم سرزدی و این وبلاگ حقیر رو مفتخر نمودی بعدشم ممنونم از نظر لطفتون در مورد ما مهندسها . به نظر من همونطور که حس شاعری از درون آدم میاد دید مهندسی هم باید تو ذات آدم باشه. برای من مهندسی فقط یه تعریف داره : قدرت برخورد با مشکلات تجزیه تحلیل اونها و پیدا کردن یه راه حل خوب . وقتی اولین بار سر کار رفتم دیدم این شخصیت منه که من رو موفق میکنه نه چیزایی که تا الان خوندمو یاد گرفتم.
میدونم سرت شلوغه ولی فکر کنم ارزششو داره بازم اینورا بیای

آمه تیس شنبه 14 آذر‌ماه سال 1388 ساعت 11:50 ب.ظ

جالبه من همیشه به مهندسینی برخوردمکه شاعرانه مینوشتند ! گویا ذهن منظم و هندسیشده اونها بهتر می تونه به کلمات نظم بده . البته این نظرشخصی منه و علت اصلی نظر دهی ام توضیحی بود در مورد واژه قلفتی . در گویش خراسانی به نوعی نان محلی که قطور است ( حدوداْ ۶ - ۷ سانتی متر ) و در اشکال دایره و مربع در قطع حدوداْ بیست سانتی متر در تنور پته می شود قلفتی گویند . این نان با روغن های محلی و زیره و دیگر افزودنی ها تهیه شده و بسیار خوشمزه است . البته امروزه با گسترش تکنولوژی و از کار افتادن تنور های خانگی دیگر به قوتی کمیاب بدل شده و به خاطره ها پیوسته. شاید کنایه از اینکه پوست کسی را قلفتی کندن به مفهوم این است که حسابی پوست فرد مورد نظر با ضخامتی زیاد ؟! کنده شود .

بسیار از حسن نظرتان متشکریم به نظر میرسد که فرموده شما به واقعیت نزدیک باشد بنده سه سالی را در مشهد خراسان بودم اما از این نانها ندیدم شاید کم لطفی دوستان مشهدیمان بوده

nslp چهارشنبه 18 آذر‌ماه سال 1388 ساعت 12:27 ق.ظ

به نظر من حس شاعری از درون آدم میاد
و شعر گفتن ربطی به این که آدم پزشک باشه یا مهندس نداره
ولی آدمهای باهوش معمولاْ ‌متغیرهای بی ربط رو به هم ربط می دن
روزتون پساپس مبارک
امیدوارم به آزادی از هوای نفس برسین...

مبارک بودن که پس و پیش نداره روز شما هم مبارک
روزی فریاد خواهم زد : من آزاد هستم!

پروانه شنبه 21 آذر‌ماه سال 1388 ساعت 12:53 ب.ظ http://www.parvazbaparwane.blogspot.com

دم خواهرهای شما گرم
(رگ فمینیستیم زد بالا)

ما که زمین خرده تان هستیم نفرمایید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد